kayip

Tarkan

Hazin bir siyaha boyandý bulutlar
Ýkimize aðlar bu nazlý yaðmurlar
Umudum azaldý, geçiyor zamanlar
Ayrýlýk efendi, kulu biz aþýklar...

Ellerin avcumda soldu
Yaralý bir ürkek kuþtu
Biten bir aþktan çýrpýnýp uçtu...

?Yolun açýk olsun? demek isterdim
Boðazým düðümlü, sözlerim kayýp
Bir daha ömrümce kimseyi sevmem
Çünkü bu bedende yüreðim kayýp...

Beyaz cennetlerden inecek melekler
Seni korur onlar; dualar, dilekler
Bense bu sevdanýn uzak gurbetinde
Savrulurum her gün senin hasretinle...

Yarým kalan bir hikayeyiz artýk seninle
Ayrý yollara yürüyoruz
Hayat bu...
Serseri bir rüzgar gibi
Estin sen þimdi uzaklara
Ben göðsümde solgun bir
Gülle yaþarým yýllarca
Yaþamaksa bu!
Ayrý akþamlara yatýp
Ayrý sabahlara uyanýrýz bundan sonra
Hatalarý aþk sanýp
Baþka tenlerde avunuruz boþuna
Ve gizli gizli yaralanýrýz
Þunu bil ki daima
Ben, en güzel yeri hatýrana saklarým
Talan olmuþ gönül bahçemde
Saçlarýmda tel tel hüzünlerle
Gözlerimde azalan güneþlerle
Ben hep seni beklerim bu þehirde
Bir gün dönersin diye
Kendine iyi bak ey sevgili
Kendine iyi bak en sevgili...