hit helga tré

Burzum

Ã?ar var Draupnir
Ok Dolgþrasir,
Hár, Haugspori,
Hlévangr, Glóinn,
Dóri, Ã?ri
Dúfr, Andvari
Skirfir, Virfir,
Skáfiðr, Ái.

Alfr ok Yngvi,
Eikinskjaldi,
Fjalarr ok Frosti,
Finnr ok Ginnarr;
Ã?at mun æ uppi
Meðan öld lifir,
Langniðja tal
Lofars hafat.

Unz þrír kvámu
Ã?r því liði
Ã?flgir ok ástkir
Ã?sir at húsi,
Fundu á landi
Lítt megandi
Ask ok Emblu
Ã?rlöglausa.

Ã?nd þau né áttu,
Ã?ð þau né höfðu,
Lá né læti
Né litu góða;
Ã?nd gaf Ã?ðinn,
Ã?ð gaf Hænir,
Lá gaf Lóðurr
Ok litu góða.

Ask veit ek standa,
Heitir Yggdrasill,
Hár baðmr, ausinn
Hvíta auri;
Ã?aðan koma döggvar,
Ã?ærs í dala falla,
Stendr æ yfir grænn
Urðarbrunni.

Ã?aðan koma meyjar
Margs vitandi
Ã?rjár ór þeim sæ,
Er und þolli stendr;
Urð hétu eina,
Aðra Verðandi,
- skáru á skíði, -
Skuld ina þriðju;
Ã?ær lög lögðu,
Ã?ær líf kuru
Alda börnum,
Ã?rlög seggja.

Ã?at man hon folkvíg
Fyrst í heimi,
Er Gullveigu
Geirum studdu
Ok í höll Hárs
Hana brenndu,
Ã?risvar brenndu,
Ã?risvar borna,
Oft, ósjaldan,
Ã?ó hon enn lifir.

Heiði hana hétu
Hvars til húsa kom,
Völu velspáa,
Vitti hon ganda;
Seið hon, hvars hon kunni,
Seið hon hug leikinn,
Ã? var hon angan
Illrar brúðar.

Ã?á gengu regin öll
Á rökstóla,
Ginnheilög goð,
Ok um þat gættusk,
Hvárt skyldu æsir
Afráð gjalda
Eða skyldu goðin öll
Gildi eiga.